OVER JADIS SCHREUDER

Als klein meisje was ik al in de ban van alles wat maar met eten te maken had, Al snel kwam ik erachter dat ik niet opgroeide in een echt typisch Nederlands gezin. Bij ons gingen de gesprekken vaak over eten, boodschappen doen, nieuwe smaken ontdekken en vroeg ik geregeld wanneer we weer naar de markt gingen of langs alle speciaalzaken. Mijn moeder was echt een keukenprinses; en ik stond dan ook dagelijks op het krukje naast mama in de pan mee te roeren. We aten geen dag hetzelfde en al helemaal geen ‘Hollandse pot’. Denk aan de lekkerste pastaatjes met mooie smaken, veel vis, gorgonzola, chorizo, pittige pepertjes en standaard biologische citroen, bij mijn oma was het dan ook niks anders. Met haar had ik de deal dat als ik langs kwam we sowieso avocado spread met citroen, kruidenzout en zuurdesem aten. Zij waren beiden team bio citroen. Mijn vader? Die reisden vroeg veel en kwam dan terug met de mooiste en meest bijzondere (eet) verhalen en nieuwe -vooral Thaise- recepten terug. Ik smachtte naar de curry’s, smaakjes en de pittige combinaties Hij was meer team limoen, citroengras, gember en limoenblad. Het was voor mij heel normaal om zo dagelijks met eten bezig te zijn, Als ik dan bijvoorbeeld bij schoolvriendjes ging eten, kon dat wel eens tegenvallen, tenzij ik bij mijn Turkse, Surinaamse of Italiaanse vriendjes en vriendinnetjes ging eten., Dat vond ik als klein meisje al zo inspirerend en leuk!

Ondanks dat we vroeger weinig te besteden hadden stond er wel altijd een feestmaaltijd op tafel.